Alemlerin Rabbi doğru söyledi, insan zayıftı.
Hayvanlar doğar doğmaz bulunduğu ortama uyum sağlayacak şekilde yaratılmıştır. Bir tay doğduğu gün, dakikalar içinde ayağa kalkıp annesini dört ayak takip eder. Kuma gömüldüğü halde, kumdan çıkıp doğruca denize gitmeyi kaplumbağanın içine ilham eden Rabbimiz; onu, birinin yüzmeyi öğretmesini beklemeyecek kabiliyette yaratmıştır. Oysa insan doğduğu gün hissettirir zayıflığını. Bırakın yürümeyi, kendini doğrultacak kudreti kendinde bulamaz. Bir babun yavrusu annesi onu beslemese dahi, ağaç kabuklarının altındaki öz suyunu içerek hayatta kalabilir. İnsan, anne sütüne dahi nazlanır.
Antilop yavrusu doğar doğmaz koşabilecek kabiliyette değildir. Bu yüzden yırtıcılar için besin zincirinin en sonunda olmalıdırlar. Ancak yavrusunu yüksek otlar arasında doğuran antilop, yırtıcı aslanı görür görmez tabana kuvvet kaçar yavrusunu bırakıp. Çünkü ona otların arasında doğurmasını söyleyen Allah, yavruyu da kokusuz doğdurarak otların arasında görünmez ve koklayarak da hissedilmez kılar. İnsan yavrusunun düşmanları gözle görünmeyecek kadar küçük olabilirler. Yebi doğan çocuk iyi muhafaza edilmezse, bir mikrop dahi onu hemen öldürebilir.
Bir su ayısı, dondurucu soğuklardan, kaynayan suya, hatta ölümcül derecedeki radyasyona dahi dayanıklıdır. Bedenini battaniye gibi saran dna yapısını koruyan proteinler, onu dünyanın her yerinde yaşayabilecek bir tür yapar. İnsan, sıcaklıktaki ufak değişikliklerden bile etkilenir. Hemen hasta olur, müdahale edilmezse bir iki günde yitip gider.
İnsanın hor gördüğü akrepler, 3 ay susuzluğa 12 ay da açlığa dayanabilir. Çöl faresi ömrü boyunca su içmeden hayatta kalabilir. İnsanın sınırları bu küçücük hayvanlarla kıyas dahi edilmez.
İnsanın sadece anatomik zayıflıkları yoktur. Geleceği düşünür endişe eder, geçmişi düşünür üzülür. Yeme içmenin çok ötesinde, hayat gaileleri vardır. Yerdeki döşemedeki bir çıkıntıyı dert edinir, komşusunun yaptığı gürültü yüzünden kavga çıkarır, yan baktı diye cana kıyar. İnsanlar hariç canlıların hemen hepsi; hayatta kalmak, neslini devam ettirmek dışında bir diğerini öldürmeyi tercih etmez.
Çünkü "insan zayıf yaratılmıştır"
Bir bilge "hayvanlar açken, insanlar tok iken tehlikelidir" demişti. İnsanlar insanlıktan çıktıkça, hayvani içgüdülerine teslim olmaya başladılar. Tok iken tehlikeli bu canlı, açken zıvanadan çıkmaktan çekinmez.
Nice mucizeler göstermesine, her gün onlara anlatmasına rağmen; kızıldeniz 'in yarılıp karşıya geçirdiği kavmi, Hz.Musa'nın azıcık yokluğunda kendilerine öküz şeklinde bir put yapıp tapınmaya başlarlar. Azıcık açlık, susuzluk nice olağanüstü tecrübelere, özü sözü bir resule rağmen, insanı ilkelliğe mahkûm eder. Ne yaşananlar, ne Hz.Musa'nın onlara öğrettikleri, ne ahde vefa.. Hz.Musa'nın dönüp gördükleri karşısında düşündükleri her ne ise, bugün yaşadıklarımız, hissettiklerimize benzerlik gösterdiğine eminim.
Bundan 10 yıl önce, mütedeyyin ailelerin islama bağlılıkları daha güçlüydü. Dışarı çıkan kızlarının üst başını kontrol eden anneler, sigara var mı diye oğlunun ceplerine bakan babalar ve "namaz kıl" diye sürekli vakit hatırlatan neneler, dedeler bugün neredeler? Biz islamdan uzaklaştıkça, Hz.Musa'nın kavminin düştüğü ilkelliğe düşmekten geri düşmemeye başladık. Camiileri dolduran kitlelerin; bugün anıt mezarlarda sıraya girdiğine, heykellere selam durduğuna şahitlik etmek, Hz.Musa'nın hissettiklerine benzemiyorsa nedir?
Azıcık yokluk çektik, azıcık alım gücü düştü evet.. Açlıktan ölen yok ama aç da açıkta da kaldık doğrudur. Suriyeliler, faizler, fetö gündemi altında, üstüne giyeceğin elbisenin derdini senden başkası bilmedi el-Hak! Fakat Musa dönüp kavmini kendi yaptıkları puta taparken gördüğünde ne demişti biliyor musunuz?
"Siz gerçekten cahil bir topluluksunuz.."
Bu sözdeki sitemi, üzüntüyü, hayal kırıklığını hissediyor musunuz bilmiyorum. Ben dün bunu iliklerime kadar hissettim. Ben dün insanın zayıf yaratıldığını yeniden anladım.
